ពាក្យ  "និគ្គហិត" (បា.និគ្គហិត ឬ និគ្គហិត) នៅក្នុងវចនានុក្រមរបស់សម្តេចព្រះមហាសុមេធាធិបតី ជួនណាត(ជោតញ្ញាណោ) គឺជាឈ្មោះគ្រឿងសម្គាល់ មានរូបសណ្ឋានជាសូន្យមូលយ៉ាងនេះ "0" រាប់ចូលជាព្យព្ជានៈផងដែរ។                                                                           

ចំពោះអត្ថន័យដែលខ្ញុំនៅក្នុងសិល្បៈគំនូរដែលខ្ញុំចង់បង្ហាញនៅទីនេះដែលទាក់ទងទៅនឹង ការចាប់ផ្តើម នៃទំនាក់ទំនង បច្ចុប្បន្ន អតីតកាលនិងអនាគត។នៅក្នុងការប្រើប្រាស់អក្សរ ដោយខ្ញុំបានជ្រើសរើស ទម្រង់អក្សរខ្មែរសម័យមុនអង្គរ ពីសតវត្សទី៦ដល់សតវត្សទី៨។    

      បំណែកតូចនៃភាគល្អិតដែលជាបច្ច័យនៅក្នុងការចាប់ផ្តើមពីវត្ថុតូចមួយ ភ្ជាប់ទៅវត្ថុមួយផ្សេងទៀត ក៏ដូចជាការផ្សារភ្ជាប់ពីសម័យកាលមួយ ទៅសម័យកាលមួយទៀតផងដែរ។ វាគឺជាហេតុដែលនាំឲផលប្រព្រឹត្តទៅបាន។យ៉ាងណាមិញការចេះប្រើប្រាស់រាល់ញ្ញាណទាំងអស់ដែលយើងមាន សម្រាប់ជាប្រោយទូលំទូលាយ ដោយចាប់ផ្តើមពីចំណុចសូន្យនៃធាតុផ្សំបញ្ចូលគ្នា សាមគ្គីភាពដែលបានភ្ជាប់ឲមានការទាក់ទងគ្នាទៅវិញទៅមក នៃអត្ថិភាពសម្រាប់ជីវិតទាំងអស់។អារម្មណ៍ នៃភាពពេញលេញដោយបង្ហាញគ្រប់ទិដ្ឋភាព នៃដំណើរខាងវិញ្ញាណរួមចំណែកដល់ភាពទាំងមូលរបស់បុគ្គល។ ជំរុញការរកឃើញដោយខ្លួនឯងការតភ្ជាប់និងការយល់ដឹងកាន់តែសុីជម្រៅរបស់ខ្លួនឯងនិងពិភពលោក។

       បច្ចុប្បន្នភាពដែលបានកើតចេញពីការបូកបញ្ចូលគ្នានៃអតីតកាលដែលធ្វើឲមានលំនឹងកាយ លំនឹងស្មារតីឈានទៅដល់ការចង់បង្កើតថ្មី ចូលរួមការគាំទ្រដល់ព្រលឹងមួយទៀត ដែលកំពុងទន់ខ្សោយ។

  ផលប្រយោជន៍ សេចក្តីសុខក្សេមក្សាន្ត ការជួយទំនុកបំរុងនៃរូបកាយមួយ ដូចទៅនឹងមាតុប្រទេសមួយនេះដែលព្យាយាមងើបឈរឡើងវិញដោយសន្តិភាព។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ក្រោយឆ្នាំ១៩៩៣កម្ពុជាពុំធ្លាប់ដាក់ប្រទេសក្នុងស្ថានភាពអាសន្នសោះឡើយ។បច្ចុប្បន្នយើងនៅមានកាតព្វកិច្ចដែលត្រូវបំពេញ  ហើយកំពុងបន្ត។